Twee smaken
Bijna niemandijdt in een volledig standaard uitgevoerde auto. De hang naar individualiteit kan uiteenlopen van het behaatje aan de binnenspiegel tot de krachtig verbouwde auto's waar Autovisie zich mee op straat waagde. Irmscher en Savali hebben al hun registers opengetrokken. Opgeteld vertegenwoordigen de aanpassingen aan de Irmscher Senator 3.6i en de Savali 164 3.5 de waarde van een fraaie sportwagen.
Ze zijn allebei bijzonder snel, staan laag op de wielen en dragen ettelijke kilo's verfraaiiende kunststofdelen met zich mee. Toch hebben we met heel verschillende automobielen te doen, al ging het alleen maar om het aandrijvingssysteem. De V6 van de Alfa brengt zijn vermogen over op de voorwielen. Opels zescilinder-in-lijn stelt het rubber van de achterwielen zwaar op de proef. We kozen voor een vergelijking tussen de Savali 164 3.5 en de Irmscher Senator 3.6i vanwege de motorinhoud. Beide auto's hadden aanvankelijk een zescilinder motorblok met een inhoud van drie liter. Om meer vermogen te verkrijgen is bij beide blokken de cilinderinhoud vergroot.
Simpel
Sam van Lingen geniet als Alfa Romeo dealer grote bekendheid. Hij heeft zijn activiteiten echter uitgebreid met het produceren en verkoppen van verfraaiingssets en zelfs complete motorblokken, alles uiteraard exclusief voor Alfa's. Oplettende lezers herinneren zich ongetwijfeld nog het artikel over de Savali 75. De motor van onze 164 was eigenlijk op vrij simpele wijze aangepast. De boring van de cilinders is namelijk vergroot van 93,0 mm naar 101,0 mm. Daardoor is de cilinderinhoud nu 3,5 liter. Dit klinkt natuurlijk simpeler dan het is. Het honen van de cilinders is voor een vakman niet zo'n probleem, maar dan moeten er nog de juiste zuigers voor worden gevonden. Die komen in dit geval van Cosworth, een Engelse firma die vooral bekendheid geniet door de band met Ford. Vervolgens heeft technische man Fred van Lingen de cilinderkoppen en de kleppen bewerkt. Door deze wijzigingen is het vermogen gestegen van 184 pk bij 5600 min՜1 naar 230 pk bij 5500 min1־. Wat je met relatief eenvoudige aanpassingen al niet kunt bereiken. Het kan echter allemaal nog veel sneller, want op bestelling is ook een speciaal uitlaatspruitstuk leverbaar. Dat heeft grotere doorlaatopeningen en daardoor wordt de trekkracht bij hoge toerentallen beter. Bovendien kunnen nog andere nokkenassen worden gemonteerd en dat brengt ook een niet onaanzienlijke vermogenswinst met zich mee. Henk van der Lee is in Nederland de man achter het Duitse merk Irmscher. Irmscher is Opeis huismerk als het gaat om het prepareren van vooral rally-auto's. De laatste jaren worden er zelfs hele series Opel-actiemodellen bij Irmscher klaargemaakt. Irmscher heeft de zescilinder Senator-motor op heel andere, maar eveneens voor de hand liggende wijze aangepast dan Savali. Hier is een andere krukas gemonteerd. Om precies te zijn: een krukas met een slag van 85 mm, meer dan bij de oorspronkelijke as. De drijfstangen zijn aangepast en de zuigers zijn vervangen door exemplaren met een kleinere compressiehoogte. Tot slot zijn ook het in- en uitlaatspruitstuk nog vervangen door efficiëntere exemplaren. Het geheel is afgemaakt met een Sebring sportuitlaat. Het vermogen van de Irmscher-motor bedraagt 200 pk bij 5200 min1, 23 pk meer dan bij het oorspronkelijke model. Dit is dan wel met een katalysator en die heeft de auto van Sam van Lingen niet. In tegenstelling tot Savali levert Irmscher standaard motoren; er is dus alleen op zeer uitdrukkelijke wens meer mogelijk.
Rijplezier
Een getunede motor heeft meestal een perfect geluid en je kunt kennissen met g
oed fatsoen onder de kap laten kijken. Hier gaat het natuurlijk in de praktijk niet om. Het extra vermogen moet vooral leiden tot een vergroting van het rijplezier en daar zit hem bij deze twee auto's het essentiële verschil. De motor in de Savali is uitgesproken ruig, hij geeft de auto een bijterig karakter. Om het vermogen fatsoenlijk op de weg te kunnen overbrengen heeft Sam van Lingen het onderstel van de 164 danig onder handen genomen. De auto is verlaagd en bovendien uitgerust met verstelbare Koni schokdempers. Bovendien staat de Alfa op te brede banden. Ze hebben de maat 225/45 VR 16 en dat oogt natuurlijk wel leuk, maar heeft wel een heel sterke neiging tot spoorvolging als resultaat. Werkelijk bij het irritante af. Met 205/45 VR 16 banden zou de Savali veel beter zijn bediend. We reden de auto's op Zandvoort en daarbij waren we het minst gelukkig met de Alfa. De motor is prima opgevoerd, daar valt niets op aan te merken. Met zijn koppel van 330 Nm bij 4200 min־ sleurt de V6 de Italiaanse limousine met ontzaglijke snelheden over het circuit. Dat wil zeggen, zolang het rechtuit gaat en met kousevoetjes wordt geaccelereerd. Als vanuit stilstand vol gas wordt gegeven heeft de bestuurder al zijn kracht nodig om met de Alfa zonder al te vrijmoedige escapades de topsnelheid van 248 km/h te bereiken. De banden laten de eerste meters een aanzienlijk deel van het rubber op straat liggen. Voorwaar geen auto voor beginners. Als er dan na deze noeste arbeid een bocht volgt moet het gas niet worden beroerd, want anders gaat de auto echt rechtdoor. Let wel, wij reden op een droog circuit. Op een nat wegdek gaat de Alfa over het asfalt als ware het een Amerikaan op een Hollands rijwiel. Heel anders gaat het er in de Irmscher aan toe. Onze auto was uitgerust met automatische transmissie. Smaken verschillen, maar het is naar onze mening een tikje zonde om een op snelheid geprepareerde motor aan een automaat te koppelen. Daarmee gaat toch echt het nodige rijplezier verloren. Ook hier is het een en ander aan het onderstel gesleuteld. De dempers zijn elektrisch vanuit de bestuurdersstoel verstelbaar (bij de Alfa gebeurt dat handmatig met hulp van een draaikruk). Voorts is de Senator 25 mm verlaagd. De motor van de Irmscher is niet bijzonder levendig. Veel meer is deze zescilinder geschikt om met een hoge kruissnelheid over de snelweg te zoeven. Dat neemt niet weg dat de Senator op het circuit ook zijn mannetje staat. Door de achterwielaandrijving kan het ^rote koppel van 285 Nm bij 4200 ՜min՜1 volledig worden benut. Accelereren zonder wielspin is door de brede 225/50 VR 16 banden goed mogelijk en de toch wel grote auto is met de rechtervoet elke bocht de baas.
Losse handen
De auto's zijn ook optisch flink onder handen genomen. De Irmscher Senator is de privé-auto van de directeur van de Nederlandse Opel im-portvestiging, Ger van Welsenes. Deze uitgesproken autoliefhebber is goed bedeeld, want zijn Senator is uitgerust met zo ongeveer alle brachte carrosseriedelen te maken te hebben. Nog leuker wordt het in het interieur. Alle zitplaatsen zijn vervangen door peperdure Re-caro produkten. Bovendien is elk oppervlak dat er zich voor leende, voorzien van geruwd lederen bekleding. Er kleeft een nadeel aan Recaro's duurste stoelen: ze zijn op zo veel verschillende manieren instelbaar dat je als beaccessoires die Irmscher voor Opels grootste kan leveren. De hele carrosserie is rondom voorzien van de nodige kunststof plaatdelen en spoilers, maar dat is zo decent gedaan dat de auto er werkelijk fraaier op wordt. Bovendien heeft Henk van der Lee de hele set zo goed gemonteerd en gespoten dat je op het eerste gezicht niet wilt geloven met achteraf aangemonteerd. Uiteraard kan er ,,met losse handen" worden gebeld.
De Savali valt veel meer op in het verkeer. Geheel in overeenstemming met het venijnige karakter van de motor is de 164 door Sam van Lingen voorzien van behoorlijk in het oog springende spoilers en dorpellijsten. Smaken verschillen, maar niet alle redactieleden vonstuurder zo maar een half uur bezig bent om de ideale zitpositie te vinden. Het is een stuk eenvoudiger om gewoon kuipstoelen te plaatsen die zonder alle toeters en bellen lekker zitten. Het stuurwiel is van hout en dat is niet prettig. Het is bovendien voor een auto van dit karakter veel te klein. Heel fraai is de telefoon die door Irmscher in een speciale console is geden dit even mooi. Bovendien passen de opzet-stukken niet helemaal precies en dat werpt een smet op de afwerking. In het interieur was onze testauto niet zo overdreven aangepast als de Senator. Dat is bij Savali overigens wel mogelijk. Het dashboard is evenals dat van de Irmscher voorzien van een laagje fineer, maar ook hier geldt weer dat er weieens wat beter naar de afwerking mag worden gekeken. Het met leer beklede Momo-stuurwiel ligt prima in de hand.
Partner
Het is niet moeilijk om een keuze te maken. Onze voorkeur gaat onverbiddelijk uit naar de Irmscher Senator. De motor is nog soepeler dan de standaard drieliter zescilinder en het onderstel is prima onder handen genomen. Als de Savali 164 achterwielaandrijving zou hebben, slaat de balans in het voordeel van deze auto door. Het mag echter niet zo zijn, maar dat is meer kritiek op het ontwerp van Alfa dan op de werkzaamheden van Van Lingen.
De 3,5 liter V6 is immers uitstekend opgevoerd. Van Lingen liet desgevraagd weten dat dit blok ook in een (achterwielaangedreven) Alfa Romeo 75 kan worden gehangen en dan heb je een heerlijke auto. Absolute liefhebbers van de 164 zullen nog even moeten wachten. Er is inmiddels sprake van een vierwielaange-dreven Alfa Romeo 164 en die zou in combinatie met deze potige motor weleens heel fijn kunnen zijn. Voor al dit rijplezier moet natuurlijk diep in de buidel worden getast. De Savali motor kost / 11.850,—; de Irmscher-motor is ongeveer net zo duur. Henk van der Lee vraagt voor een complete motorombouw / 11.257,50. Als er aan het onderstel moet worden gesleuteld of er wordt zoals bij onze testauto's in verfraaiingssets geïnvesteerd dan komt er per auto nog een aanmerkelijk bedrag bij. Waarschijnlijk trekt uw partner dan aan de rem, want voor dat bedrag zit men al in een riante sportwagen.
Alec Bergsma
